هدف از خلقت انسان چیزی جز عبادت نیست و همین حقیقت ، انسان را به فلاح و رستگاری می رساند.

اما نکته ای که در عبادت مورد توجه می باشد این است که ، عبادتی ارزشمند است که با گناه و معصیت خداوند همراه نباشد .

یکی از گناهانی که باعث می شود عبادت هیچ فایده ای نداشته باشد ، عجب است. عجب در عبادت یعنی این که انسان، عبادت و بندگی خود را عالی و کامل دانسته و فکر کند آنچه را خدا از او خواسته ، به جا آورده و از هیچ چیزی فروگذار نکرده و بندگی خویش را به اتمام رسانده است و لذا در نگاه دینی چنین حالتی موجب فساد و بطلان عبادت می شود.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند : ” بنده ای نیست که نسبت به حسناتش دچار عجب شود ، مگر این که به هلاکت برسد.”

( بحارالأنوار ،ج 69 ، ص 321)

امام صادق علیه السلام نیز فرموده اند: ” کسی که برای هیچ کس ، فضیلتی قائل نباشد ، دارای عجب است .” ( همان ، ص 321 ، ح 23 )

* دعای مکارم الأخلاق در پرتو قرآن و حدیث ، حجت منگنه چی