یَرحَمُ الله خَبَّابَ بنَ الَأرَتَّ، فَلقَد أَسلمَ رَاغِباً ، وش هاجَرَ طائِعاً ، و قَنِعَ بالکَفَاف ، وَ رَضِیَ عن الله ، وَ عاشَ مُجاهِداً، طوبی لِمَن ذَکَرَ المَعادَ ، وَ عمِلَ لِلحسابِ ، وَ قَنِعَ بِالکفاف ، وَ رَضِیَ عَنِ الله؛

«خداوند خباب بن ارت را رحمت کند ، او کسی بود که در دوران جاهلیت با میل و رغبت اسلام آورد. و با جان و دل و با تمام وجود به دین اسلام و پیامبر ایمان آورد . و برای حفظ دین لز وطن خود هجرت نمود و پیش پیامبر آمد تا فرمانبردار او باشد .

 او در استفاده از مادیات و لوازم زندگی به حداقل اکتفا نموده و قانع بود و به همه مقدرات الهی راضی بود ( یعنی از جانب خداوند هرگونه خوشی ، سختی ، بیماری و مصیبتی که می رسید راضی و شاکر بود ) و مثل یک مجاهد زندگی می کرد. ( و همه عمر او توأم با جهاد بود.)

خوشا به حال کسی که همیشه به یاد قیامت باشد و برای روز حساب عمل کند ( و همه عملکردش در راستای روز حساب باشد ) با قناعت زندگی کند و در زندگی به مقدار کفایت ، قناعت کند . و در همه حال از خدا راضی باشد.»

 امام علی (علیه السلام) در این حکمت ضمن معرفی انسان نمونه و الگوی برتر ، به ویژگیهای یک انسان نمونه و شایسته اشاره

می نماید:

1_ انسان شایسته همیشه به یاد قیامت و مرگ است و این حالت باعث می شود تا او همه اعمال و رفتارش را بر اساس حسابرسی روز قیامت انجام دهد.

2_ از خدای خود در همه حال راضی و به مقدرات الهی تسلیم است . در این صورت در زندگی خود قانع و همیشه آماده اجرای دستورات الهی بوده و مانند یک مجاهد زندگی خواهد کرد.