اسلام برای شاد زیستن ، اهمیت فراوانی قائل است. و اندوه را برای جسم و جان ، زیانبار می داند.

اما باید دید آن شادی که مد نظر اسلام هست ، چیست؟

در بررسی متون اسلامی ، در زمینه شادی ، به دو نوع شادی برمی خوریم؛

1) شادی روا و پایدار ، یا شادی مثبت

2) شادی ناروا و ناپایدار ، یا شادی منفی

قرآن کریم در تبیین علت این که چرا دشمنان مستکبر پیامبران اهی و کتب آسمانی ، در آخرت ، گرفتار عذاب دوزخ می شوند، می فرمایند:

« ذلکم بما کنتم تفرحون فی الأرض بغیرالحق و بما کنتم تمرحون ؛ این عذابها به سبب آن است که در زمین ، به ناروا ، شادی و سرمستی می کردید.»

پس ، مخالفت اسلام با برخی شادی ها ، به دلیل مخالفت با شاد زیستن مردم نیست ، بلکه به دلیل تأمین و تضمین شادی پایدار آینده است.

و اما آداب شادمانی؛

1) حق مداری ؛ پیامبر :« اگرچه با شما شوخی می کنم ، لیکن هیچ گاه جز حق نمی گویم .»

2) پرهیز از سرمستی ؛ امام علی علیه السلام : «روزگار دو نوع است ، روزی سازگار با تو و روزی ناسازگار ، اگر با تو ساز بود ، سرمستی نکن و اگر ناسازگار بود  شکیبا باش.»

3) پرهیز از بلند خندیدن ؛ پیامبر:« خنده مؤمن تبسم است و قهقهه ، شیطانی است.»

4) پرهیز از زیاد خندیدن ، پیامبر: « بسیار نخند که خنده زیاد دل را می میراند.»

5) پرهیز از لودگی؛ امام عادی علیه السلام :« لودگی، شوخی نابخردان وپیشه جاهلان است.»

بهترین زمان برای تمرین اخلاق اسلامی  ، ماه مبارک رمضان است که درهای رحمت به روی بندگان باز است .

                                                                                                                                               اللّهم فوفقنا…