یکی از مشکلات عمده ما افراط و تفریط در امور است و در نتیجه نه کارها به خوبی به ثمر می نشیند  و نه از سرمایه ها  و توانمندیها به طور صحیح استفاده می شود . در اینجا هم حضرت علی (علیه السلام ):  در نحوه برخورد با خانواده و اجتماع ، می فرمایند؛

                                         «کٌن سَمَحاً وَ لا تکُن مُبذَّراً و کن مُقدِّراً و لا تکن مُقَتَّراً»؛1

«بخشنده باش ولی افراط گر و ولخرج نباش و در همه امور اهل دقت و حساب باش ولی تنگ نظر و سخت گیر نباش» (که  در سایه آن برخانواده و اولاد و دوستان سخت گیری می کنی.)

میانه روی و اعتدال در مخارج یکی از روشهای پسندیده است که سفارشهای فراوانی درباره آن شده است و ولخرجی که در حد اسراف باشد ، تا آنجا مورد نکوهش قرار گرفته است که اسرافکار برادر شیطان معرفی شده است؛

«إنَّ المُبَذِّرینَ کانوا إخوان الشّیاطین»2

1_ حکمت 37

2_سوره اسراء / 27